گیتار
گیتار نوعی سازهای زهی است که با پیک یا انگشت نواخته می‌شود. این ساز
علاوه بر
داشتن قدمت تاریخی قابل توجهی در قرن گذشته (چه از لحاظ ساختار خود ساز و
چه از
لحاظ تکنیک‌های نوازندگی) هم گام با تحولات موسیقی غرب پیشرفت چشم گیری
داشته. که
این پیشرفت علاوه بوجود آوردن گونه‌های متفاوتی از این ساز، برای آن جایگاه
ویژه‌ای
در موسیقی امروز جهان بوجود آورده‌است.
گیتار
نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود
(به عربی العود=چوب) و بربط است. گفته می‌شود زریاب نامی عود را به اندلس
آورد و از
آن پس این ساز در اسپانیا و دیگر مناطق اروپا رایج شد. همان طور
که در عکس‌ها ملاحظه می‌کنید، گونه‌های مختلف گیتار
ممکن است شامل اجزای متفاوتی باشند. یا شکل اجزا و یا جنس آن‌ها با هم فرق
داشته
باشند. اما نهایتا اجزای موجود در همهٔ انواع گیتارها همین‌ها هستند. سردسته
خرک
گوشی‌ها (برای کوک کردن ساز)
فرت (Fret)
Truss Rod (پیچی ست که برای تنظیم
انحنای
دسته به کار می‌رود)
Inlays (تزئیناتی هستند که نقش
راهنما را دارند و معمولا پشت فرت‌های ۳ ۵ ۷ ۹ ۱۲ ۱۵ ۱۷ ۱۹ ۲۱ ۲۴ قرار
می‌گیرند)
دسته
Heel (اتصال بدنه با دسته)
بدنه
پیکاپ‌ها (pickups)
قسمت‌های مربوط به
مدار الکتریکی (تنظیمات
ولوم و
تن صدا)
خرک پایینی (Bridge)
صفحه پیک گارد (گاهی برای مخفی کردن
مدارها و گاهی صرفا برای جلوگیری از خش‌دار شدن رنگ بدنه در اثر برخورد
پیک
به مرور زمان)
صفحهٔ پشتی
صفحهٔ جلویی
قسمت‌های جانبی
سوراخ صدا (معمولا دارای تزئینات زیبا
به
نام rosset)
سیم‌ها
saddle (تنظیم‌کننده ارتفاع هر سیم)
فرت بورد (چوبی که فرت‌ها روی آن کوبیده
شده‌اند)
سیر تاریخی
در زمان حکومت اسلام در اروپا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از
شاگردانش
به آندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می‌گفتند و نام
کنونی آن
برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می‌تواند
موید این
باشد که گیتار سازی ایرانی است.
زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد. در آن زمان
اسپانیایی‌ها خود
سبکی غنی بنام فلام
نکو داشتند که با سازهایی از جمله کاستانت، کاخون با
همراهی
پالماس، بایلا (رقص فلامنکو) و کانته (آواز فلامنکو) نواخته می‌شد.
