مهین

مهرانه مهین ترابی
بازیگر مشهور و چهره مثبت زن ایرانی در تلویزیون
تصمیم به مجرد ماندن سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود !

دلش پر است؛ نگاه‌های بی منطق جامعه به زن را می‌شمارد و به سنگ‌هایی می‌رسد که جلوی پای بازیگران زن است. دیروز از شهرت خوشش نمی‌آمد چون با طرز فکر مردم شهرش آشنا بود و امروز هم از شهرت بیزار است چون تغییری در دیدگاه مردم ندیده است. از مشکلاتی که جلوی راه بازیگران زن وجود دارد می‌گوید و به نقطه‌ای خیره می‌شود، عمق نگاهش حاکی از تجربه‌های تلخ و شیرین است. صدایش را رساتر می‌کند و پای زن بودنش را وسط می‌کشد و باز مقتدرانه به هدفش افتخار می‌کند و جسورانه ایده‌هایش را مرور می‌کند. با مهرانه مهین ‌ترابی از شکست گفتیم چون موفقیتش را باور داشتیم.
• به یاد ندارم در زندگی‌ام تا به امروز طعم واقعی شکست را چشیده باشم. شکست‌ها و زمین خوردن‌ها نتوانست امیدم را کمرنگ کند. تنها یک بار با تمام وجودم غم را باور کردم و فکر کردم که زمین خوردم. قضیه بر می‌گردد به 13 سالگی‌ام؛ زمانی که پدرم را از دست دادم. دوره سختی بود اما حتی همین حس هم خیلی زود به یک امید تبدیل شد. • مادرم زنی مقتدر و محکم بود. پس از مرگ پدر روی پای خودش ایستاد. همیشه با دیدن او محکم بودن را مرور می‌کردم. حتی اگر به بلوغی که شما می‌گویید نرسیده باشم اما سعی کردم محکم باشم. خب دیگر فقط یاد و خاطرات پدر بود. باید این قضیه را باور می‌کردم. افسردگی را دوست نداشتم و با کسانی که یاد گرفتند زندگی‌شان را با آه و گریه بگذرانند و یاد نگرفتند امید را ببینند نمی‌توانم کنار بیایم. حداقل در آن زمان سعی ام را کردم که شکست‌ها و غم‌ها زمینم نزنند. • اگر نگاهی به جامعه بیندازیم باورمان می‌شود که دوست داریم زندگی‌مان را با گریه و ناله پیش ببریم. اگر اشتباهی می‌کنیم به جای اینکه با شجاعت اشتباهمان را بپذیریم و فکرمان را متمرکز کنیم به جای حل کردن اشتباهمان ناله و گلایه را ترجیح می‌دهیم. • سال 58 وارد دانشکده هنر‌های دراماتیک شدم. شب‌ها در فرودگاه مهرآباد و ارزیابی گمرکی و روز‌ها دانشکده و درس. امروز از خودم راضی هستم چون کم نیاوردم و با تمام سختی‌ها هدفم را دنبال کردم.
• من در ظاهر آدم شوخ اما در باطن فوق‌العاده جدی هستم. کارم برایم جدی بود؛ مخصوصا تئاتر در زندگی‌ام پر رنگ‌ترین مساله بود. از همان روز اول سراغ تلویزیون نرفتم. راستش را بخواهید نمی‌خواستم وارد تلویزیون شوم و چهره‌ام شناخته شود. احساس می‌کردم سینما و تلویزیون به کشورمان وارد شده اما فرهنگش وارد نشده است. دیدم که به بازیگران به چشم مطرب نگاه می‌کنند و با بازیگران خانم هم در جامعه برخورد خوبی نمی‌شد. من جوشش هنر را دوست داشتم و دارم؛ برایم چهره شدن مهم نبود. • نگاه جامعه به حرفه بازیگری نگاه مثبتی نیست. شاید به راحتی نتوانی خودت باشی و زندگی کنی. تنهایی، خودسانسوری و... باعث می‌شود نتوانی همیشه شاد باشی. انگار زیر ذره‌بین هستی. حالا اگر بازیگر زن هم باشی که مشکلات چند برابر می‌شود. • چند تن از بازیگران زن ما زندگی مشترک موفقی دارند؟ در اصل در زندگی مجردی‌شان موفق‌ترین هستند. اما وقتی ازدواج می‌کنند همسرانشان می‌خواهند که دور بازیگری را خط بکشند یا خواستگارشان از آنها می‌خواهد که کار را کنار بگذارند. حتی زمانی‌که با همکاران خود ازدواج می‌کنند یا کارشان به جدایی می‌کشد یا کارشان را کنار می‌گذارند. یکی از دوستان من با آقای کارگردانی ازدواج کرد و با این حال که همکار بودند اما گاهی فرهنگ نادرست باعث شد از هم جدا شوند. این بازیگران خانم هستند که فقط به خاطر تاهل جلوی پیشرفتشان گرفته می‌شود. این همان فرهنگی است که جا نیفتاده است. انگار به خاطر بازیگری باید بهای زیادی پرداخت. • تصمیم به مجرد ماندن سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود. ازدواج را دوست داشتم اما باید تنها می‌ماندم. من هم عاشق فرزند هستم و دوست دارم برای افراد خانواده‌ام آشپزی کنم. اما از آنجا که بازیگری وجودم را ساخته بود نمی‌توانستم به راحتی از حرفه‌ام بگذرم. • باید نگاهمان را تغییر دهیم. خیلی راحت درباره دیگران قضاوت نکنیم. باور داشته باشیم که هر کسی شخصیت مستقلی دارد و حرف زور نزنیم. اگر به این باور رسیدیم، می‌توانیم زندگی مشترک داشته باشیم. از انتخابمان نخواهیم آنچه شود که ما می‌خواهیم. به او و خواسته‌هایش احترام بگذاریم. کسی که قصد ازدواج دارد باید به سطح فکری برسد که پیشرفت همراهش را دوست داشته باشد و برای انتخابش شرط و شروط نگذارد. قبول کنیم ازدواج یعنی همراه بودن، نه محدود کردن یکدیگر. هیچ‌کس با محدود کردن همسرش به موفقیت نرسیده. متنی که از نظر گذراندید بخش‌هایی از گفتگوی "همشهری مثبت" با "مهرانه مهین ترابی" بود. این جدیدترین مصاحبه با این هنرمند موفق بود و به لحاظ نکات آموزنده ای که خصوصا در مورد ازدواج در این گفتگو عنوان شده بود برای شما دوستان عزیزم در گروه پرشین استار انتخاب شد ... مهین ترابی را سال‌هاست که می‌شناسیم و با هنرآفرینی‌هایش زندگی می‌کنیم. او همواره در بهترین آثار تلویزیونی خوش درخشیده و تمامی نقش‌هایش را مسلط و با تمام وجود به معرض نمایش گذاشته است. مهرانه مهین ترابی در سال 1336 در شهر کرج متولد شد. وی دارای لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال 1365 می باشد. او فرزند چهارم یک خانواده هفت نفری است و جز او کسی در خانواده اش فعالیت هنری ندارد. او عاشق مطالعه و خبر است و یکی از بزرگ‌ترین لذت‌های او در زندگی آشپزی است. اولین تجربه بازیگری او در تئاتر با ایفای نقشی در تئاتر "تله" نوشته "محسن یلفانی" و به کارگردانی "خانم دیانا" در سال ۱۳۵۶ بود. وی با فیلم "گلبهار" به کارگردانی "تهمینه اردکانی" در سال ۱۳۶۵ به سینما آمد و با مجموعه تلویزیونی "خیرالله صندوقچه اسرار" در سال ۱۳۷۱ عضوی از خانواده مجموعه‌های تلویزیونی شد و با نقش آفرینی زیبایش در مجموعه همسران و خانه سبز به اوج محبوبیت رسید. او در حال حاضر یکی از بازیگران موفق تلویزیون به شمار می رود و حضور در آثاری که در ذیل آمده را تابحال در کارنامه هنری خود دارد. - گلبهار (1365) - ردپایی بر شن (1366) - دوران سربی (1367) - راز کوکب (1368) - ملک خاتون (1369) - مسافران دره انار (1370) - دادستان (1370) - خیرالله، صندوقچه اسرار (مجموعه تلویزیونی، 1371) - استپان (تله تئاتر، 1372) - بهاران در بهاران (مجموعه تلویزیونی، 1373) - همسران (مجموعه تلویزیونی، 1374) - فاتح (1374) - خانه سبز (مجموعه تلویزیونی، 1375) - سفر پرماجرا (1375) - شور زندگی (۱۳۷۷) - قطار ابدی (مجموعه تلویزیونی، 1378) - نگین (1380) - نیستان (مجموعه تلویزیونی، 1380) - یادداشتهای کودکی (مجموعه تلویزیونی، 1380) - باران عشق (مجموعه تلویزیونی، یک قسمت، 1380) - برگ برنده (۱۳۸۲) - جنایت و جنحه (۱۳۸۴) - نرگس (مجموعه تلویزیونی، 1385) - صاحبدلان (۱۳۸۵) - پاتو زمین نذار (۱۳۸۷) - مامور بدرقه (۱۳۸۷) - شمس العماره (۱۳۸۸) - در مسیر زاینده‌ رود (مجموعه تلویزیونی، 1389) زنده یاد پوپک گلدره و خانم مهرانه مهین ترابی